To fantazje na pograniczu realizmu i snu, gdzie motywem przewodnim jest architektura Kazimierza Dolnego. Prace ograniczają się do czerni i bieli, wykonane są na papierze i płótnie.
„Wykreował mnie Kazimierz Dolny – miasto, w którym mieszkam i tworzę, miasto, które od pokoleń rodzi malarzy”. To osobiste wyznanie, które można przyjąć za bardzo trafne określenie drogi twórczej, pozwala na umiejscowienie autorki „między ciszą a szeptem”, wśród tajemniczych, spowitych mgłą wieżyczek kościelnych, wśród łąk z dmuchawcami, w świecie o bogatej historii, o której świadczą renesansowe kamienice, studnie i bajeczne wzgórza. Malarka wspomina także Stanisława Jana Łazorka: „wielkiego artystę, męża, a przede wszystkim – przyjaciela”, który był jej pierwszym i najważniejszym nauczycielem.
Atmosfera miasteczka z licznymi zabytkami uwiodła wielu malarzy, fotografików i mistrzów kina. Bogate nagrobki, wspaniałe budowle, obiekty sakralne, zbiory muzealne stanowią inspiracje dla twórców, wśród których znalazła trwałe miejsce Mieczysława Łazorek. Mamy do czynienia z osobą niezwykle aktywną o szerokim spektrum działań na rzecz lokalnego środowiska. Jest prezesem powołanej przez nią Fundacji Łazorek, promującej utalentowane osoby z regionu i powiatu puławskiego. Jest animatorką lokalnych inicjatyw w dziedzinie malarstwa, muzyki, edukacji, historii i tradycji Kazimierza Dolnego.
Znaczący jest jej udział w przygotowaniach „Kanału Sztuki” podczas Festiwalu Dwa Brzegi, jest aktywnym członkiem Kazimierskiej Konfraterni Sztuki, grupy artystów – spadkobierców kazimierskiej Kolonii Artystycznej, która ciągle rodzi nowe talenty i wspaniałe dzieła wpisujące się w historię współczesnej sztuki polskiej. Znacząca ekspozycja prac tej grupy jest eksponowana w Kamienicy Celejowskiej; trwanie tego zjawiska można określić mianem dobra narodowego, którego nikt nie ma prawa niszczyć, kierując się partykularnymi interesami. Kolonie artystyczne były zjawiskiem europejskim, rozwijającym się w zamożnych krajach, gdzie bogaci kolekcjonerzy gwarantowali funkcjonowanie tych grup twórczych poprzez zakupy dzieł. Tym cenniejsze było to zjawisko w ubogiej Polsce, gdzie jednak znaleźli się nabywcy pochodzący ze środowisk akademickich, biznesowych, ziemiańskich, którzy z patriotycznych pobudek gromadzili kolekcje dzieł rodzimych artystów.
Artystka od wielu lat prowadzi w Kazimierzu Dolnym własną galerię, gdzie prezentuje prace także innych artystów, tworzy szczególny klimat dla rozmów o sztuce, o wspólnych planach twórczych, o możliwościach wspomagania potrzebujących, wsparcia poprzez organizowanie charytatywnych aukcji. Jest zapraszana i sama zaprasza na liczne spotkania artystyczne – plenery na terenie kraju. Aktywność w ostatnich latach to udział w wystawach i plenerach Kazimierskiej Konfraterni Sztuki w Muzeum Nadwiślańskim, Muzeum Diecezjalnym w Rzeszowie, w Klasztorze Ojców Reformatów w Kazimierzu, w Gołuchowie, Szklarskiej Porębie, Warszawie i wielu innych.
WERNISAŻ | 2 sierpnia 2017, 17:00
TERMIN | 2-6 sierpnia 2017, 12:00-18:00
MIEJSCE | Hotel Kazimierzówka, ul. Góry 10
WSTĘP WOLNY
ZNAJDŹ NAS